Tilburg

Maandag 8 april spraken SP- ers Rene Spieringhs en Corrie laming met zo'n twintig Tilburgse vrouwen over hun ervaringen met financiele hulpverlening en armoedebeleid. De vrouwen hadden allemaal hun eigen voorgeschiedenis, hun ervaringen bleken vaak hetzelfde.

Zo vertelden verschillende vrouwen dat regels waaraan ze zich vanwege hun schulden moeten houden, hen in een neerwaartse spiraal brengen in plaats van op weg helpen. Bijvoorbeeld omdat ze door schulden geen aanvullende ziektekostenverzekering kunnen (mogen) afsluiten en dus een noodzakelijke tandartsbehandeling zelf moeten betalen. Of omdat ze bijzondere bijstand in de vorm van een lening krijgen, terwijl ze juist geen geld opzij kunnen leggen om een lening af te betalen. Zo blijven ze achter de feiten aan hollen en bouwen ze niet aan hun toekomst.
Daar komt nog bij dat ze onvoldoende tijd krijgen om eerst hun prive- situatie goed op orde te brengen. Ze krijgen daardoor verplichtingen opgelegd, die ze nog niet na kunnen komen. Een sprekend voorbeeld is dat van een alleenstaande, jonge moeder die een aantal dagdelen per week vrijwilligerswerk doet. Zij moet nu per se nog een dagdeel extra aan de slag, maar ze heeft voor dat dagdeel nog geen goede opvang voor haar kind. Ze krijgt niet de tijd om dit te regelen.

Hulpverleners of casemanagers verdiepen zich vaak niet genoeg in de omstandigheden van deze vrouwen, is ook een veel gehoorde klacht. Rene Spieringhs: "Vrouwen moeten hun probleem al bij het allereerste contact scherp onder woorden kunnen brengen en de casemanager wil daar ook snel een oplossing op plakken. Maar soms is de prive- situatie te ingewikkeld of de betreffende vrouw te gestressed om helder te denken en te formuleren. Dat heeft dan tijd nodig. Hulpverleners en casemanagers hebben die tijd niet omdat ze hun zogeheten caseload moeten afwerken". Zo kon het voorkomen dat een maatschappelijk hulpverlener dacht dat het wel aardig ging met die jonge, alleenstaande vrouw met vijf kinderen. Het huis zag er (beneden) immers goed opgeruimd uit. De hulpverlener was helaas niet op de slaapkamers van de kinderen gaan kijken. Dan had ze gezien dat daar kale matrasjes lagen.....

Wat werkt wel? Persoonlijke aandacht, tijd en contact met lotgenoten! Corrie Laming: "Vrouwen die de kans kregen om in een groep ervaringen uit te wisselen, voelden zich sterker. Niet alleen kunnen ze hun verhaal bij elkaar kwijt, ze kunnen elkaar ook verder helpen. En dat geeft zelfvertrouwen. En iemand met zelfvertrouwen kan twee keer zo veel aan!" Ook ondersteuning bij praktische problemen is belangrijk. Want als je geen geld hebt om je huis op te laten knappen, is het wel zo prettig als er een clubje vrijwilligers is die je komt helpen. En in een opgeruimd huis kom je nu eenmaal beter tot rust.

Rene: "Het is een waardevolle ontmoeting geweest. De informatie uit de praktijk bevestigt wat we als SP al dachten. Een hoge caseload en een woud aan regeltjes, werkt niet. Mensen worden dan een nummer in plaats van een persoon. Dit blijven we dus benadrukken, ook in het debat over de nieuwe Kadernota Armoedebeleid waar het college later dit jaar mee komt".