Tilburg

In verkiezingstijd wordt (te) veel over elkaar gemopperd – maar (te) weinig gezegd hoe we met elkaar komende vier jaar het leven in Tilburg, Berkel-Enschot en Udenhout gaan verbeteren. Als nieuwe lijstaanvoerder van de Tilburgse SP, beloof ik dat ik met iedereen zal samenwerken die serieuze en creatieve plannen op tafel legt. Ik sluit niemand uit en zie graag dat anderen zich ook aansluiten bij de plannen die wij op tafel leggen. Het is tijd voor grote-mensen-politiek, in het belang van Tilburg.

D66-voorman Berend de Vries wil niet in een gemeentebestuur met Hans Smolders. Hans Smolders wil juist dolgraag wethouder worden, hij klinkt zelfs een beetje hopeloos als hij in de krant zegt dat het ‘nu of nooit’ voor hem wordt. Smolders beticht De Vries van ‘kleuterstreken’, De Vries vindt dat Smolders te opzichtig aan het vrijen is met de rechtse rebel Baudet. Ik vraag me af wie op dit gekift zit te wachten. Ik wil liever, met De Vries, met Smolders, en met de andere politieke voormannen (ik ben – met Linda Oerlemans – de enige vrouw in het gezelschap) in campagnetijd praten hoe we na de verkiezingen van 21 maart Tilburg een stuk veiliger, vriendelijker en vooral socialer maken.  Volgens mij hebben we als SP recht van spreken, na vier jaar meebesturen in de stad. Onder knap moeilijke omstandigheden (VVD en PvdA gooiden vanuit Den Haag allerlei taken over de schutting van de gemeente, maar vergaten het geld erbij te leveren) is onze wethouder Hans Kokke erin geslaagd Tilburg tot een van de sociaalste steden van het land te maken. Met extra geld om armoede, vooral onder kinderen, te bestrijden en schuldhulp te verbeteren. Met een collectieve zorgverzekering voor mensen met weinig geld. En met flinke investeringen in de sport, met mogelijkheden voor mensen met een smalle beurs om toch mee te doen. Had het beter gekund? Vanzelfsprekend, maar er is heel wat meer gepresteerd dan in de jaren ervoor. Als het aan mij ligt, leveren we ook de komende vier jaar een flinke bijdrage aan het stadsbestuur. Maar niet tegen elke prijs. Als voorstellen volgens ons echt niet deugen, dan zeggen we er ook echt geen ja tegen.

 Neem de overname van de Emma Parkeergarage. Dat was ons veel te duur en overbodig, we kunnen die miljoenen veel beter elders inzetten. Opmerkelijk genoeg hoor je De Vries en Smolders niks zeggen over het feit dat wethouder De Ridder zijn miljoenen voor de Emmapassage toch kreeg, dankzij Smolders. De SP zei nee tegen de aankoop, maar omdat Smolders te hulp schoot, hoewel hij in eerste instantie fel van leer trok tegen de geplande aankoop, maar nadien bij de stemming toch draaide en akkoord ging, gaat de gemeente nu een parkeergarage kopen. De man van acht miljoen, noem ik Smolders sindsdien. Acht miljoen van de Tilburgse burgers, wel te verstaan, door Smolders bijgedragen aan de soms wel al te dure ambities van D66 en CDA in onze stad.

Als wij de kans krijgen – van de kiezer en vervolgens van de andere partijen - , beloof ik de Tilburgers dat ons sociaal beleid nog beter zal worden, en Tilburg zal gaan voor een toppositie. Ook zullen er flink meer (huur)huizen gebouwd gaan worden duurzaam uiteraard, zal het centrum autoluw worden en de cityring een stuk veiliger. We gaan dan de eigen bijdrage afschaffen voor WMO-voorzieningen als woningaanpassingen, scootmobielen en dagopvang, en zorgen dat iedereen die niet zonder kan, huishoudelijke hulp krijgt. We zorgen ervoor dat ieder kind in groep 8 een zwemdiploma heeft en dat er veel meer stageplaatsen komen voor MBO-scholieren. In nieuwe bestemmingsplannen reserveren we ruimte voor speelplekken voor onze kinderen en we geven buurtbewoners inspraak en middelen voor de inrichting van hun eigen omgeving. Hoe we dat betalen? Door wat minder dure prestigeprojecten aan te pakken, de lasten van de burgers eerlijker verdelen en waar nodig te snijden in het eigen vlees, de eigen bureaucratie van de gemeente, inclusief de wel erg ruime vergoedingen aan de grotere fracties.

Of we onze plannen kunnen verwerkelijken, hangt zoals gezegd van de kiezers af en van de bereidheid van andere partijen om met ons samen te werken. Ik heb er wel vertrouwen in. In de vele wijkbezoeken die we als SP doen, hoor ik veel steun voor onze plannen en de wens van veel mensen dat meer partijen het hierover eens moeten worden. Omdat het in het belang van ons allemaal is. Ik doe dus maar niet mee aan het politieke speelkwartier, waarin iedereen de ander aan de kant probeert te zetten. Mij gaat het niet om het spel, maar om de knikkers.