Tilburg

Vandaag vergaderde de gemeenteraad over het zogenaamde uitvoeringsprogramma ‘Allemaal Tilburgers’, het nieuwe integratiebeleid van de gemeente. Wat bijna twee jaar geleden met een motie van de SP begon eindigde vandaag in een teleurstelling: nog steeds wordt integratie niet als een serieus probleem gezien en gaat Tilburg door met pappen en nathouden.

Met geen woord wordt in het ‘nieuwe’ beleid gerept over witte en zwarte scholen, met geen woord over de gettovorming in sommige verkleurende wijken van Tilburg en met geen woord over het Convenant voor Tilburgschap dat zou worden afgesloten. Geen enkele opmerking in het nieuwe beleid over dat er duidelijke afspraken moeten komen over hoe we in Tilburg met elkaar omgaan, wat we wél en níet tolereren. Oftewel: het college lijkt niets te hebben geleerd van het onderzoek dat de raad afgelopen jaar in de stad heeft gedaan. En de overige partijen trouwens evenmin, want het beleid werd door zo goed als iedereen omarmt.

In januari 2004 nam de raad een voorstel van de SP aan om in navolging van de landelijke Commisssie Blok ook in Tilburg een onderzoek te doen naar het integratiebeleid. Vervolgens duurde het meer dan een half jaar voordat daar gehoor aan werd gegeven. Eind 2004 en begin dit jaar deed de gemeenteraad samen met het college een uitgebreid onderzoek naar het integratiebeleid, en sprak met talloze organisaties en mensen. Het resultaat daarvan werd opgeschreven in een rapport.

De belangrijkste bevindingen van dat rapport waren dat taalonderwijs van groot belang is, iedereen moet behoorlijk Nederlands kunnen spreken om mee te kunnen doen. Ook het hebben van werk werd gezien als een voorwaarde voor integratie. Dat is niet zo vreemd, want dat had de raad zelf van tevoren al vastgesteld en het onderzoek spitste zich ook toe precies op deze twee sectoren.

Maar het meest opvallend waren wel twee ‘nieuwe’ bevindingen die uit zo goed als alle gesprekken bleken: de verhouding allochtonen – autochtonen moet redelijk zijn en er moeten heel harde en duidelijk afspraken zijn over hoe we met elkaar omgaan. Voor het eerst werd dát geluid rechtstreeks uit de stad en op zo’n grote schaal in de politiek naar voren gebracht.

Het voorkómen van zwarte en witte wijken, zoals de Stokhasselt of de Blaak; het voorkomen van zwarte en witte scholen; het opstellen van omgangsnormen voor álle Tilburgers… zonder dat dat in het nieuwe beleid opgenomen wordt had het hele onderzoek niet plaats hoeven vinden. En dat is nou net wat er is gebeurd. Het oude beleid is wat gemoderniseerd maar niet omgevormd tot een echte aanpak van het integratieprobleem.

Het nieuwe beleid lijkt er van uit te gaan dat integratieproblemen problemen zijn van individuele allochtonen. Elke buitenlander moet worden bekeken en een programma of project krijgen, taalles door vrijwilligers, een rol in het wijkgebeuren, projecten om ‘elkaar te ontmoeten’, ondersteuning van hun zelforganisaties en meer van dit soort oude recepten. Maar integratie ís geen probleem van individuele buitenlanders. De stad had het zo duidelijk verwoord: het gaat om samenleven en samenwerken, integreren doe je niet in een zelforganisatie of op een instelling, maar op straat, in de wijk, op school, op je werk en bij de bakker. Daarvoor is het wel nodig dat er geen zwarte wijken en scholen bestaan, want dáár kun je gewoonweg niet integreren. Voor Tilburgers is dat allemaal zo klaar als een klontje, maar voor de politiek is het blijkbaar nog steeds een taboe.

De wethouder mag van de gemeenteraad z’n gang gaan met het nieuwe beleid. Als het aan de SP had gelegen was hij teruggestuurd met de opdracht nou eens een keer écht te luisteren naar de burgers en met een integratiebeleid te komen wat de echte problemen aanpak in plaats van doodzwijgt. ‘Allemaal Tilburgers’ is leuk voor een paar Tilburgers, maar het maakt van onze naast-elkaar-leving nog steeds geen samenleving.

Reageer op het weblog