Tilburg

Deze week werden ruim twintig huishoudens in de Vogeltjesbuurt aangeschreven door de corporatie om hun huis te ontruimen. In oktober werden in deze panden illegale wietkwekerijen aangetroffen. Het is al langer beleid om deze praktijken aan te pakken door onder andere huisuitzetting. Onlangs tekenden de corporaties en de gemeente een convenant waarin dat opnieuw werd bevestigd.

De SP steunt deze aanpak: illegale wietkwekerijen in woonhuizen leveren veel overlast en een groot gevaar op. Jaarlijks branden in Tilburg enkele huizen af omdat voor de kwekerijen illegaal stroom wordt afgetapt. De huisuitzettingen zijn ook niet nieuw: al tientallen thuiskwekers verloren op deze manier hun woning. Ons pleidooi voor een experiment met door de gemeente gecontroleerde wietkweek liggen ook nadrukkelijk in het verlengde daarvan: duidelijke handhaving van wat niet kan en tegelijkertijd preventie door eigen teelt.

Maar er zijn wel grenzen, voorwaarden en wat onzuiverheden. Illegale wietkwekers met een eigen koopwoning kunnen niet worden uitgezet. Dat levert ten opzichte van huurders dus rechtsongelijkheid op. Maar tegelijkertijd, de hoge boetes noodzaken huiseigenaren vaak hun woning te verkopen en alsnog te verhuizen. Ook is één van de achtergronden van huisuitzetting: het ‘opschonen’ van de buurt: asociale of criminele buurtbewoners die veel overlast veroorzaken worden op die manier uit de buurt gehaald zodat deze zich kan herstellen en de overige buurtbewoners meer rust krijgen. Toch is dat geen sluitende maatregel, want ook de mensen die hun huis kwijtraken moeten érgens wonen. Wel wordt hiermee voorkomen dat er – opnieuw – concentraties van dit soort bewoners ontstaan die met een paar man een hele buurt kunnen verzieken.

Een voorwaarde voor een dergelijk hard beleid is dat er tegelijkertijd ook aan preventie gedaan wordt. De Vogeltjesbuurt is al jarenlang een achtergestelde wijk geweest. Opbouwwerkers, maatschappelijk werkers en kleine projecten zijn onvoldoende gebleken het klimaat daar te verbeteren. Maar van strenge handhaving was tot nog toe ook niet altijd sprake. Nu zo hard ingrijpen is dan in zekere zin ook zuur. Maar ooit en ergens moet je als gemeente beginnen. Maar dat mag niet meteen ook het einde zijn: nu moet ook meer dan ooit werk worden gemaakt van het opknappen van de Vogeltjesbuurt. Behalve de gemeente heeft ook de woningbouwcorporatie daar een grote verantwoordelijkheid in. Aan halfzachte toezeggingen zoals wel vaker aan wijken en buurten worden gedaan heeft niemand iets, dat is korte-termijn-politiek die geen problemen oplost maar uiteindelijk slechts het vertrouwen in de gemeente schaadt. Sociale problemen moeten bij voorkeur met sociale middelen worden aangepakt, huisuitzettingen kunnen die plek niet innemen.

En er zijn grenzen aan het op straat zetten van mensen. Wij willen en kunnen niet accepteren dat kinderen daar het slachtoffer van worden. Het is niet makkelijk om in Tilburg in de particuliere sector een betaalbare huurwoning te vinden. En als dat leidt tot het op straat zwerven van gezinnen en kinderen is wat ons betreft een grens overschreden. Deze mensen zullen hoe dan ook opgevangen moeten worden. Tegelijkertijd ligt de grootste verantwoordelijkheid natuurlijk wél bij de ouders. Zij weten namelijk dat ze met hun wiethandel hun huis op het spel zetten, en zij nemen zelf bewust het risico dat zij én hun kinderen op straat komen te staan. Volgens ons is dat onverantwoord gedrag: ouders met kinderen moeten dat soort risico’s gewoon niet nemen, dat mag je je kinderen niet aandoen.

Kinderen van deze gezinnen zullen ook na herhuisvesting begeleid moeten worden. Naast het paraat hebben van een veiligheidsapparaat, moet de gemeente ook het sociale apparaat nu mobiliseren. Maatschappelijk werk, leerplichtambtenaren, scholen, wijkorganisaties, reclassering, jeugdzorg en waar nodig de kinderbescherming, moeten zich bezig houden met de échte slachtoffers van de illegale thuiskwekerijen en huisuitzettingen: de kinderen van deze gezinnen.

Wij begrijpen dat de consternatie in de Vogeltjesbuurt groot is na de aanschrijving van ruim twintig gezinnen. Het is vooral deze massaliteit die de aandacht trekt, voorheen ging het bij uitzettingen om kleinere aantallen en meer gespreid over de stad en in de tijd. Toch mag dit geen aanleiding zijn hier anders tegen aan te kijken: wie zijn omgeving in groot gevaar brengt loopt het risico uit die omgeving te worden weggehaald, dat zijn de regels, die zijn duidelijk, en die moeten ook gehandhaafd worden. Maar de genoemde onzuiverheden moeten zo veel mogelijk worden voorkomen, het beleid moet aan voorwaarden blijven voldoen en er zijn grenzen aan wat je wel en niet kunt maken met gezinnen en kinderen.

Reageer op het weblog
Tiwos zet hennepkwekers uit huis (Brabants Dagblad, 1 december 2005)
Overige opinie-artikelen