Tilburg

Vandaag presenteert wethouder Mevis (GroenLinks, sociale zaken) vol trots weer een stuk van zijn werkgelegenheidsbeleid. Na drie jaar denken start hij een ‘experiment’ met maar liefst 20 (!) jongeren die voor hun uitkering de stoepen moeten gaan vegen. Het Brabants Dagblad voegt er zelf nog aan toe dat het aantal uitkeringsgerechtigden in vijf jaar tijd is gehalveerd. Allebei klinkklare onzin.

Om met dat laatste te beginnen, want blijkbaar is het erg makkelijk om met cijfertjes de kluit te bedriegen. Er zijn nu in Tilburg 5400 mensen met een bijstandsuitkering. Volgens de krant waren er dat vijf jaar geleden nog 10.000. Dat zou voorwaar een hele prestatie zijn, maar daar klopt geen snars van. Vijf jaar geleden, in 2001, hadden we 5.285 Tilburgers met een bijstandsuitkering (1). De tienduizend waar het Brabants Dagblad gewag van maakt is een cijfer uit halverwege de jaren tachtig. Van de vorige eeuw. Een jaar geleden (januari 2005) hadden 5.371 mensen in Tilburg een uitkering (3). Zelfs als we álle werklozen uit de stad bij elkaar optellen (ook die zonder bijstandsuitkering), waren er dat op 1 juli 2001 precies 5.615 (2). En weet je wat, een jaar geleden, op 1 januari 2005, waren er dat 8.899! (3). Een toename van ruim drieduizend dus. Het gaat dus helemaal niet zo goed met de werkgelegenheid in Tilburg, maar gewone mensen hadden dat al langer in de gaten.

Wethouder Mevis publiceert met regelmaat klinkende cijfers over hoeveel mensen zijn ‘uitgestroomd’ uit de bijstand. Maar die cijfers zijn betekenisloos als we niet weten wat er later met die mensen gebeurt. Want niet zelden stromen deze zelfde mensen een half jaar later net zo makkelijk weer de bijstand in, omdat ze zijn afgescheept met halve baantjes in tijdelijke contracten van zogenaamde reïntegratiebureaus. Mevis kan of wil díe gegevens echter niet leveren, al vragen wij daar elke drie maanden om. Hij geeft overigens wel toe dat we daarin gelijk hebben, maar daar schieten we niets mee op.

Anderhalve maand geleden publiceerde de SP een alternatief plan om mensen aan het werk te helpen door niet meer te denken in termen van ‘vacatures’ maar in termen van echt ‘werk’. Een eigen werkgarantiebedrijf van de gemeente waar uitkeringsgerechtigden in dienst zouden komen. Met een écht contract en tegen échte betaling. Dat werd door Mevis en de rest van de politiek (behalve de VVD, maar die hadden ons voorstel niet helemaal begrepen) genegeerd. En nu klopt de wethouder zich weer eens op de borst want hij gaat proberen (!) om twintig (!) jongeren onbetaald (!) vuil te laten vegen in de stad om zo straks een betaalde baan (!) te kunnen krijgen. En als ’t lukt, doet-ie er nóg eens twintig bij! Lieve help wat een naïviteit. Met dit soort houtje-touwtje experimentjes komen we helemaal nergens. Het wordt tijd dat de gemeente ophoudt met het goochelen met cijfertjes, laat zien dat het niet de goede kant op gaat en vervolgens radicaal een andere koers kiest. Maar tot nu toe is het vooral gebakken lucht wat er op het Stadhuisplein uit de schoorsteen komt.

Johan van den Hout
Fractievoorzitter SP Tilburg

Bronnen:
(1) Statistische jaarboek 2002, gemeente Tilburg
(2) Kwartaalcijfers ontwikkeling aantal werklozen 1999 – 2002, Bureau Onderzoek & Informatie, Stadszaken gemeente Tilburg
(3) Kerncijfers Stadsmonitor 1 januari 2005, gemeente Tilburg

SP presenteert gemeentelijk werkgarantieplan (Persbericht, 10 november 2005)