Tilburg

Minister Verburg klaagt in het Bra­bants Dagblad (7/ 6) dat 103 kriti­sche hoogleraren nu geen zin heb­ben met haar te praten over de vee-industrie. Maar Verburg zelf geeft al jaren niet thuis als het gaat om de verduurzaming van de land­bouw. Gevolg: steeds meer vee, steeds minder boeren en grote aan­slagen op de leefbaarheid van het platteland. Niet vreemd dat ook steeds meer boeren en dorpsbewo­ners het wel gehad hebben met haar beleid.

Het gaat slecht met de boeren­stand met de natuur en dierenwel­zijn. De leefbaarheid op het platte­land gaat achteruit. Ik zie het om me heen gebeuren. Het platteland wordt stapsgewijs vervormd tot een industrieterrein voor steeds grotere dierfabrieken. In plaats van de alarmbel te luiden, poetst minis­ter Verburg voortdurend kritiek op die ontwikkeling weg. Volgens haar gaat alles de goede kant op en is ze goed bezig. Volgens het mani­fest van de kritische hoogleraren is ze echter bezig de bio- industrie met technologische stoplappen overeind te houden. Ze vinden haar een ramp voor het platteland en zo is het ook.

Het beleid in Nederland faalt me­de door het falende Europese be­leid. Hoewel in Europa 40% van het totale EU-budget besteed wordt aan landbouwsubsidies, is er toenemende armoede onder boerengezinnen in Nederland. Op dit moment leeft bijna een kwart van de boerengezinnen van een in­komen van minder dan 22.000 eu­ro per jaar. Elke week moeten vijf­tig boeren hun bedrijf op slot doen. Daarbij voorspellen onder­zoekers dat het aantal pluimvee­en varkensbedrijven in Nederland bij ongewijzigd beleid binnen 35 jaar zal zijn gedaald tot slechts dui­zend. Een gemiddeld bedrijf heeft dan zestienduizend varkens ( tien keer zoveel als nu) of 220 duizend kippen (zeven keer zoveel als nu).

Van de winkelprijs gaat slechts een klein deel naar de boer. Waar­om zorgt minister Verburg er niet voor dat elke boer een fatsoenlijke prijs krijgt voor zijn producten?

En een fatsoenlijk inkomen kan verdienen in een bedrijf van nor­male afmetingen? Het beleid van Verburg dwingt boeren tot schaal­vergroting terwijl de meeste boe­ren liever kleiner en duurzamer zouden willen produceren.

Schaalvergroting is slecht voor die­ren en mensen. Een varken op 80 vierkante centimeter laten leven is geen leven. Het burgerinitiatief te­gen de megastallen en de discussie hierover in de Provinciale Staten van Brabant vormen hopelijk een keerpunt in het denken over inten­sieve dierhouderij. De trend van meer dieren en minder boeren moet doorbroken. De volksgezond­heid moet nadrukkelijk bij de dis­cussie betrokken worden. Het vre­selijke verhaal van de Q-koorts die vooral in Brabant huishoudt, had bij beter beleid niet zo geschreven hoeven worden.

We kunnen snel werk maken van een leefbaar platteland. Geen me­gastallen meer maar een goede prijs voor een goed product. Boe­ren krijgen geld voor natuurbe­heer en waterbeheer. We rekenen af met armoede onder boeren en op het platteland. Winkels, pinau­tomaten, bibliotheek, scholen in onze dorpen houden we open. Zó maak je ons platteland leefbaar en gun je boeren, dieren en platte­landsbewoners een beter leven.

Emile Roemer woont in Boxmeer en is lijsttrekker van de SP