Tilburg

En dán is er ineens geen campagne meer. Zoiets als om half twee ’s nacht met nieuwjaar, plotseling stil, tuterende oren, een nieuw jaar begonnen, maar het weer, de zon en de vogels gaan door alsof er niets gebeurd is.

Ik ben blij dat de SP nu de derde partij van de stad is en niet meer nummer 7. Vijf zetels door 9577 stemmers, ruim twaalf procent, één op de acht Tilburgers gaf ons een nieuw mandaat voor vier jaar. We moeten de uitslag nog ‘analyseren’, voor zover zoiets echt mogelijk is. Maar ik ga er vooralsnog vanuit dat we de winst niet te danken hebben aan verkiezingsposters. Of aan stickers, geluidswagens, krantenkoppen, advertenties, afijn, aan enkel campagnevoeren dus. Wat geholpen kan hebben zijn de debatten waaraan we deelnamen en het persoonlijk contact bij onze huis-aan-huis bezoeken. Natuurlijk zullen onze tienduizenden folders zeker ook gelezen zijn. Maar het belangrijkste lijkt me dat we de afgelopen weken hebben proberen te oogsten wat we vier jaar lang met tientallen SP'ers binnen én buiten het stadhuis gezaaid hebben, en dat we niet zijn verleid om op de valreep vooral nieuwe dingen te gaan zaaien. De SP is een partij van hardhout, niet van klaprozen.

Het voelt ook goed dat sommige partijen zijn afgestraft. Zonder te willen natrappen, want het zijn tenslotte de Tilburgse kiezers geweest die deze uitslag hebben gemaakt, niet ik. Als partijen die winnen dat op hun conto mogen schrijven, moeten partijen die verliezen dat ook doen. De arrogantie van het CDA heeft eindelijk en gelukkig een deuk gekregen. Voor het eerst zijn ze niet meer van nature de grootste in onze stad. Ik neem aan dat Els Aarts wel zal nadenken over de implicaties daarvan. Het zo goed als verdwijnen van de TOP is goed voor ouderen in Tilburg en was ook te verwachten: deze fractie heeft vier jaar laten zien de ouderen níet te kunnen vertegenwoordigen. Het decimeren van AB is opmerkelijker. Juist hun wethouder Loet Visschers werd alom gewaardeerd. De fractie zal wel even de hei op moeten om dat uit te vogelen. Het verlies van de VVD zal zeker met hun ‘Haagse’ beleid te maken hebben, maar dat ontslaat de Tilburgse liberalen nog niet van het heroverwegen van hun posities. Je valt niet zomaar van 7 naar 4 zetels, dat is meer dan de landelijke trend.

De entree van Smolders was niet onverwacht. Wij hadden hem intern op 4 tot 6 zetels gepeild. Zelf was hij overtuigd van een monsterzege (‘Ik heb 17 mensen op de lijst gezet, want zoveel zetels gaan we ook halen’…), dat heeft de LST niet waargemaakt. Hij en de media hadden een raar verbond, beiden zo geil als boter op elkaar. En dan is 8 maart toch een beetje een morning after. Hij zit nu in een lastig parket. De LST kan geen hoofdrol spelen in een coalitie en evenmin in de oppositie. Tilburg loopt gewoon wat achter in de ‘leefbaren-hype’. Benieuwd ben ik wel. En het zegt absoluut veel over het Tilburgse beleid, dat uitgesproken oppositie als van de LST én de SP bij elkaar een kwart van de stemmen weet te verzamelen. Het zou een misrekening zijn als andere partijen daar aan voorbij zouden gaan. Koppen tellen in de raad is één, een verkiezingsuitslag op haar merites beoordelen een ander. De LST in de raad afschrijven is makkelijk, maar bijna tienduizend Tilburgers negeren zou dom en onterecht zijn.

En hoe nu verder. Na het feesten en huilen van gisteren wordt er vandaag waarschijnlijk volop gerekend. Optellen en aftrekken, wie wil met wie, wat is haalbaar, wat is stabiel en hoe zijn dan de verhoudingen. Eén ding is echter meteen duidelijk: de meerderheid die tot vijf keer toe het referendum over de Heuvel tegenhield is vermorzeld, die clubs hebben samen 7 zetels moeten inleveren. In theorie zou er nu dus makkelijk een referendum over de Cityring gehouden kunnen worden. Wat ons betreft liever vandaag dan morgen. Een beetje haast is ook wel geboden, want in mei wil wethouder Els Aarts de Heuvel opengooien. De verkiezingsuitslag van gisteren rechtvaardigt dat zij zich op dit punt echter even helemaal gedeisd houdt.

De SP heeft twee weken terug haar manifest “Een beter Nederland begint in Tilburg” uitgebracht, met daarin onze doelen voor de komende vier jaar. We hebben bewezen dat wij vanuit de oppositie meer voor elkaar kunnen krijgen dan bijvoorbeeld GroenLinks vanuit het college. Hoe die doelen bereikt worden is ook van geen belang. Waar ’t om gaat is dat er over vier jaar geen Tilburgers meer gedwongen op straat wonen, dat álle kinderen mee kunnen met sport, cultuur, schoolreisjes en ontbijten, dat ouderen en gehandicapten hun recht op zorg behouden, dat álle Tilburgers bij elkaar in de wijk kunnen wonen en samen naar school kunnen en sommige buurten niet langer dreigen serieuze getto’s te worden, dat iedereen die kán ook echt aan het werk gaat en dat de toenemende armoede in Tilburg niet alleen een halt wordt toegeroepen maar wordt teruggedrongen. Over vier jaar moet Tilburg een ándere stad zijn, duidelijk en herkenbaar anders. Wie dat gaat doen en vanuit welke positie? Dat is een luxeprobleem. Eerst gaan we vanavond maar eens lekker uit eten met de nieuwe fractie.

“Een beter Nederland begint in Tilburg”